maandag 4 februari 2013
zaterdag 2 februari 2013
Tohoewabohu
Is het gebeurd?
Is het gedaan?
Is er niets meer aan te doen?
Is het echt gebeurd?
Ik weet alleen zeker dat het echt gebeurd is,
als ik naar mamma kijk.
Dan ben ik geen broer meer, maar zoon.
Drie blonde jochies, nu nog maar twee.
Een lege kinderkamer, tragisch speelgoed.
Een kale bank, niemand kijkt meer Discovery Channel.
Waar hij ooit in en op lag, waar hij ooit levenslustig aan haar borst zoog.
Twee is net zo weinig als Zevenduizendzevenhonderdvijftien.
Zevenduizendzevenhonderdvijftien mensenjaren,
En je bent nog nauwelijks op weg.
Een ster implodeert; kosmisch stof; een nieuw mensenkind.
Noem het Rachab, Nicola of Rob.
Het licht van de Supernova verlicht de kinderkamer
Mamma's ouderdomsvlekken verbleken.
Hier heeft het verhaal zich werkelijk afgespeeld.
Omdat het zo klein en onbeduidend is,
Huil ik.
Abonneren op:
Posts (Atom)