Nebula

In een groot toeval: precies de juiste temperatuur, de juiste omstandigheden, de juiste cel, bij het juiste eitje, maandenlang afwachten, zo precair... In een groot toeval werd jij geboren. Ik kreeg mijn enige broertje. Welkom, broer, op deze grote, ingewikkelde, brute, prachtige, toevallige wereld. De eerste vijf jaar, zij een Zwitser, zijn het belangrijkste. Het welpenjong leert kruipen, lopen, springen, klauteren, klimmen, bouwen.

Pakweg vijf miljard jaar voor Robert Manuel werd onze ster geboren. Uit een prachtige fusie van gaswolken kwam ineens de energie die het leven voortbrengt. Het aangezicht is even prachtig als indrukwekkend. Het laat mij in elk geval achter met een vaag gevoel van onzekerheid over hoe ik mezelf moet verhouden tot deze onmetelijk grote fenomenen.

In een pijnlijk toeval: verkeerde tijd, verkeerde plaats, mobieltje vergeten, afgeleid door een verkeerd getimede grap was je ineens, zoals onze zon ook ooit ineens uitgebrand is, verdwenen. Toevallig zei ik nog, zo vlak voor je ging, dat ik je niet weg wilde brengen, dat ik je niet wilde begraven. Ik vroeg je te stoppen met je leefstijl. Je bent, in een prachtig toeval, begonnen te leven. Je bent, in een gruwelijk toeval, inderdaad gestopt te leven.

Als ik een ster geboren zie worden. Dan denk ik aan de klap die jij maakte.
Dan denk ik aan het licht dat jij gaf. Al de dagen van je veel te korte en lichte leven.

Als ik denk aan het onberekenbare toeval van ons bestaan, de heerlijke lichtheid van het alles, dan denk ik aan je onbezonnenheid, je berekende onwetendheid, je onbevangenheid. In het licht van een pasgeboren ster verbleekt alles wat er te bereiken valt en is de schitterende eenvoud van onze broederlijke band genoeg, meer dan genoeg.