Waar Wij Zijn

We zijn bang.
Daarom gaan we drinken, dansen, reizen, praten, seksen, sporten, eten.
Gehaast.
Voor 'als we er straks niet meer zijn'.
Want, 'stel je voor dat dit je laatste dag is'.
Leuk, gezellig samenzijn uit een soort vage angst dat het binnenkort over 'zou kunnen zijn'.

Maar die angst is niet reëel.
Want zolang wij er zijn, is de dood er niet.
En wanneer de dood er dan eindelijk is, dan zijn wij er niet meer.

Zolang wij er zijn kunnen we onbevangen en rustig doen waar we goed in zijn.
Natuurlijk komt daar ooit een einde aan. Maar als het eenmaal zo ver is val je langzaam uit elkaar.
Zoals elke moleculaire eenheid. Daar merk je niets van.

Dood en leven zijn water en vuur. Niet te mengen. Het een volgt altijd op het andere.
Waar de dood is, is het leven al niet meer. En waar leven is, daar is de dood niet.
Gescheiden domeinen. Natiestaten die elkaar nooit kunnen binnenvallen.

Wij zitten altijd goed.
Want hier hebben we elkaar.
En daar hebben we Rob.