woensdag 25 april 2012

Hoogliedje op de Dood

Tijd voor een liedje,
Neuriede Broer,
Een hoogliedje op de Dood.

Dood, die waarheid zijt, nader tot u.
Lompe dood, laffe dood.
Aan jou ben ik vanaf de moederschoot uitgehuwelijkt.

Ik zie je houten borst en
Je ijzige vingers.
Ja, Broer, jij bent Dood.
Jij Wel.

Je hals strekt zich uit.
Je ogen dwalen priemend.
Je oren nemen alles op,
Maar het kan ze niet verdommen.

Je weet waar ik ben.
Mijn klok tikt naast je oor,
Tot mijn laatste tel getikt heeft,
En ook ik wordt opgehaald.
Bezoekuur voorbij, boek dicht.

Ik haat je,
Met alles wat ik heb
En vervloek je.
Maar ik vraag je ook bedeesd en beleefd:
Waarom hij?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten