Alles in perspectief

In de nacht van 4 op 5 mei kruip ik achter mijn computer. De doden herdacht, morgen de vrijheid vieren. Ging het altijd maar zo, dat doden vrijheid geven. Vandaag Pim bezocht in het ziekenhuis. Hij mag maandag gaan revalideren! Er zat maar een halve meter tussen leven en dood. Ik zou willen dat ik mijn broertje kon bezoeken in het ziekenhuis. Gister zat ik in Tref met het zusje van Corné, zusje van Pim en de zus van Jarco. Ik mocht weer 'de broer van Rob' zijn. Die 4 jongens brengen meer mensen bij elkaar dan Connexxion.

Eergisteren zat ik alleen in het lauwwarme bubbelbad. Ik dacht:

De bubbels blijven komen
Mensen lekker verwennen
De ogen dicht doen en inhaleren
Zalig, even niets aan het hoofd

De bubbels blijven opkomen
Lege hulzen van wat eens veel betekende
De ogen sluiten en willen verdwijnen
Perspectief, alles in perspectief

De bubbels blijven boven komen
Bedreigend nemen ze geen aanstoot aan het lot
De ogen dichtknijpen, maar een traan ontsnapt
Kansloos, ze gaan op in massa's water

Nutteloos
Betekenisloos
Alle bubbels
Alle tranen