Dan daalt het neder
Als de wetenschap op de mens
Hij kijkt zo onverschillig, toch teder
Een versteend oermens
Cumulerend en meanderend
Zakt het voorzichtig in mijn bewustzijn
Het laatste is al gezegd, uitgeschreeuwd
Nooit meer Piratenfestijn
Het hakt erin
Totaal geen rijmplezier
Het uiteindelijk besef
Van jij niet meer hier
Niet meer samen lachen
Niet meer samen bouwen
Niet meer samen drinken
Niet meer samen
Schroeven in het hout
Zand in het gat
De blaren op mijn vingers
Getuigen ervan
Dat ik je liefhad
En lief zal hebben
Wat kan ik anders?
Geen getijde kan dat laten wegebben
Geen opmerkingen:
Een reactie posten