De herinneringen dus

'Koester de herinneringen' luidt het bevel op de kaart. Ik vraag mij af, welke herinneringen?

Zijn ouders kunnen herinneren:
Hoe hij altijd met middel- en ringvinger in zijn mond door de stad liep.
Dat hij dan altijd met een Sascha (doekje) onder zijn neus wreef.
Dat hij vroeger als klein kindje altijd vroeg om een 'koekie?'
Dat ze het zaterdagavond nog nooit hebben vertrouwd.
Michael W. Smith op 21 april en Agnus Dei (en het misselijkmakende/ emotionele gevoel wat daarop volgde).
Het identificeren in de Rouwstate.
Het kopen van zijn eerste Puch (op zijn 14e).
Vuurwerk onder zijn bed.
Zijn werklust.
Zijn typische gewoonten.
Het luieren op de bank met Discovery aan.
Het werken in de garage (en de rotzooi!)
Al die zomervakanties met hun jongste.
"Ik vind het echt onzin om nieuws te kijken, alleen maar ellende. Heb je niks aan."

Zijn broers en zussen kunnen herinneren:
Hoe hij kwallen in zwembroeken deed.
Zijn opscheppen over surfen.
Het dopen in de vijver.
De stank van het kippen vangen.
Dat hij vroeger verwend werd en dat dit eigenlijk altijd gebleven is.
Dat we hem altijd uit de tent probeerden te lokken.
De waterpolo aan het Zeumerse Gat.
De CD van Normaal die hij kreeg voor zijn verjaardag.
De foto's van het werk op zijn telefoon.
De mislukte pannenkoeken die toen maar (smerige) wentelteefjes moesten worden.
Biertje bij AP in zijn tuin.
Samenwerken met AJ in het ouderlijk huis, voor die 'openslaande deuren'.
De pot pindakaas van Klaske uit Suriname (komt na 2 dagen je strot uit, zo vet).
Met Ruben en Jos naar Amsterdam! (Of Rotterdam, kan het schelen?)
Nachtje slapen met Anouk in Zwolle.
Schrikken van het studentikoze in de kelder van Het Vliegende Paard.
Surfen aan het Wolderwijd.
Zijn toewijding.
Zijn lach...
"Ken ik het nu krijgen? Of zeg je kaas?"

Zijn vrienden van vroeger kunnen herinneren:
Dat hij tijdens het voetbal ineens hout ging sprokkelen.
Dat hij helemaal in zijn sas was met een katapult of een mais-schieter.
Zijn enthousiasme.
Hun avonduren.
Dat ze samen druipkastelen gingen maken van kaarsvet.
Dat hij helemaal gek was op Jaqueline.
Dat hij goed om kon gaan met zijn suikerziekte.
Dat er achter in het bos bommen werden gemaakt op het vuur:
"wow, steekvlam! Dat lijkt wel een atoombom!"

Zijn vrienden van nu kunnen herinneren:
Hoe hard hij ging op feesten.
Dat hij iedereen erbij betrok.
Hoe hij binnenkwam op het CH als skater en wegging als boer
Dat hij op 5 mei standaard helemaal los ging in Wageningen.
Hoe hij van vuurwerk hield.
Zijn trouw.
Hun gedeelte passies.
Emporium met Cortie.
Hakken in Ederveen.
Solo-improvisatie op festiva.
"Hak um door de midde!" 

Zijn klasgenoten kunnen herinneren:
Dat hij opvallend goed was in wat hij deed.
Dat hij bij lange stiltes in de klas in een keer begon te blèren, familietrekje.
Dat hij een echte sfeermaker was.
Dat hij innovatief was.
Dat hij vond dat hij
"het uiterlijk van mijn vader en het innerlijk van mijn moeder" had,
omdat hij veel te chaotisch was om te studeren.


Zijn collega's kunnen herinneren:
Hoe hij elke keer stralend binnenkwam.
Zijn blauwe broodtrommel met 'Rob H.' erop.
Zijn doorzettingsvermogen.
Zijn talent.
Hoe onvoorspelbaar het was met hem op de werkvloer.
Dat er altijd gelachen kon worden met Rob.
Dat het een waardige collega was, waar hij ook ging.
"Rob met jou verliezen we niet alleen een collega, maar ook een heel mooi mens."

Deze herinneringen dus.
En nog veel meer.

Wil je ons helpen te herinneren met een berichtje hieronder?
Wat was nou typisch? Of wat was gewoon lachen?